Het zijn niet de ontbrekende vaders waar het hier over gaat. Al is dat wellicht wel de reden dat je dit leest. Het gaat om de zoon, jij dus.
Diep in zijn hart schreeuwt de man uit: ’Ik wil worden erkend, ik wil mijn waarde als man bevestigd zien door een vader.’
De schaduw kant
Onze angsten en onze schaduwen kunnen bruggen bouwen naar anderen. Dingen waar we in uitblinken kunnen we op eigen kracht, maar juist onze wonden en onze zwakten helpen ons communiceren met anderen. We zoeken alleen een schouder om uit te huilen of steun van een vriend wanneer we van streek zijn of met problemen zitten. Niemand ziet graag zijn angsten alleen onder ogen. De man staat voor de uitdaging om zijn werkelijke behoeften te tonen aan anderen.
Je duisternis aankijken, de duisternis in gaan, terug naar jouw wortels. Of hij het nu wil of niet, iedere man moet de schaduw die hij in zich draagt onder ogen zien. Hij moet zich onderdompelen in zijn eigen oerbronnen. Je bewust worden van je schaduw lijkt mij de enige mogelijke manier voor een man om zijn potentieel nuttige agressiviteit meester te worden. Tenslotte kunnen we alleen beheersen wat we intiem kennen, instinctief, in het verborgene van ons hart. Want alleen de schaduwen geven diepte aan een schilderij. Zo is het ook voor jouw leven.
De meeste mannen vertrouwen niet op hun innerlijke bronnen. In feite zijn ze er meestal bang voor. Wat als deze gedachten en gevoelens omhoog komen?
Uit het boek afwezige vaders, verloren zonen.
Reactie plaatsen
Reacties