"Ongeduld is de weigering om aan de tijd de gelegenheid te geven tijd te zijn."
Ongeduld is al jaren een thema in mijn leven. Wat is ongeduld dan? Waar komt het vandaan? Het gaat bij mij ergens over de angst de controle te verliezen. De mogelijke uitkomst stiekem toch willen bepalen en daar grip op hebben. En jeetje, wat blijft het keer op keer oefenen om hier een nieuwe beweging in te maken.
Ongeduld is de weigering om aan de tijd de gelegenheid te geven tijd te zijn.
De weigering aan de ander de ruimte te laten die hij nodig heeft om te leven, om te zijn.
Het is de wens de leegte te laten verdwijnen of de onmogelijkheid haar te verdragen, de onmogelijkheid plaats te maken voor het andere, het nieuwe.
Het ongeduld laat de tijd geen gelegenheid zicht te ontplooien. De ervaring van het geduld dat terugtreden, afstand, en ruimte betekent: het beheersen van driften.
Dan opent de hand zich naar de wereld, naar God, naar de ander zonder zich ooit weer te sluiten om te grijpen, zonder het geweld van de gesloten vuist toe te laten. De vingers blijven geopend.
"Vergeet niet dat ook de vuist vroeger een open hand was met vingers." - Yehuda Amichai
Tekst uit: de 10 geboden - Marc-Alain Ouaknin
